AYAKLARINA ZİNCİR VURULMUŞ ÖZGÜRLÜK

Yalpalayarak yürümenin, koşmaktan daha uzun yol alacağını söylesem herhalde pembe düşlü hayaller kurmuş olurum. İnsan dediğin yalpalamaya ve düşmeye dost olmalıdır. Ruhunu bu iki acı yüklü yolculuğa ve tada ayarladığın ölçüde hayata daha güçlü tutunabiliyor insan.

 Her şeyin güllük gülistanlık olduğu bir resimde mutlaka göze hoş gelmeyen bir yerler vardır. O an belki göze batmaya bilir fakat sonradan mutlaka anlaşılır. İşte bu ketum gerçeğin, yüzünüze söylenmesi kadar insanı umutsuzluğa iten bir gerçek olamaz. Çünkü sen , o ana kadar süslü lafların yüzüne karşı söylendiği sahte bir kahramansın.

Aşkın ne olduğunu bilmediğin gibi kattığın anlamsız yorumların içerisinde, esaret yüklü yansımalarla arkadaş olursun.

Ortaokul yıllarımda bir resim dosyası almıştım. Yeşil renkli dosyanın tam ortasında bir kartal resmi vardı. Kartal, ayaklarından bir zincirle ağacın dalına bağlanmış şekilde duruyordu. Yıllar geçse de resmin altındaki yazılanları hiç unutmadım.

Şimdi sen nesin

Ayaklarına zincir vurulunca, saksağana dönmüşsün

Görünüşün heybetli, tıpkı bir kartal gibi

Ama sen,

Gaganın ve pençelerinin hakkını verdiğin nispetçe kartalsın

 Bu yazılanlar, özgürlüğün ne demek olduğunu öğretti bana. Bu zavallı kartalın çektiği ıstırap, bu ülkenin çektiği sıkıntılarla bire bir aynıydı. Bu tutsak duruma gösterilen çözüm merkezli her yaklaşım, kavramların ötesinde yaşantıya dönüşmedi. Özgür olmayan bir insanın, aşkı yaşaması ne kadar saçma ise aşkı tercih eden bir insanın da özgür olduğunu söylemesi o denli ahmaklıktı. Kurbanı olduğun bir çift gözün, seni mutlu olma yolunda evrende sanki bir tek sen varmış gibi hareket etmene neden olur ki bu yaşantı, bencillikten başka bir şey değildir. Sen lakırdı yaparken yazdığın eserin hakkında, hakkın ne demek istediğini anlamamıştın oysa

Ama sen, sahte insan

Bu yoldan korkusuzca gidemedin.

Olduğun yerden, doğru yöne dönemedin.

Yapay olan her şeye karşı gösterdiğim tevazu, bilgisizlikten ibaretti.

Oysa gönderilen son kitap onun eseriydi.