KIYIYA VURMUŞ GÜL DEMETİ

Samimiyetin bir diğer adıdır: Çocuk olmak

Riya içermez davranışları. Korkusu yoktur, bir güvercin özgürlüğüdür bakışları.

 Hangimiz çocuk olmadık ki?

Hangimiz bu masum duruşun içine bedenimizi sığdırmadık ki?

Babamızın, annemizin vazgeçilmezi olduk, ailenin temel taşlarıydık bir hayatın içinde.

Hani bir şiirimde yazdığım gibi

Biz çocukken diye başladığımız her cümle

Masumiyet limanında denize saldığımız gül demetiydi

Biz çocukken diye başladığımız her anı

Anlata anlata bitiremediğimiz sevgi damlacıklarıydı

Bu kez denize saldığımız gül demetleri değil, savaşın zulmünden, korkusuzdan kaçan savaş mağdurları “Müslüman kardeşlerimizdi”.

Bu kez denize saldığımız gül demetleri değil anne ve babasının yanında kaçak yollarla Avrupa’ya geçmeye çalışan küçük çocuklardı.

Savaşın olmadığı dünya diliyor olsak da aslında Müslüman coğrafyasının en büyük savaşı kendi içinde yaşanıyor. Savaşın tohumları kapitalist devletler tarafından yıllar önce ekilmiş ve yaşadığımız süreç bu kirli senaryonun hasat mevsimi.

Kan ve gözyaşı

Kan ve petrol

Kan ve sömürü

Kan ve ölüm

Hani medyada gördüğümüz deniz kıyısına vurmuş çocuk resmini bilmeyeniniz yoktur. Belki o resmi gördüğümüz vakit o ailenin acısını içimizde paylaşarak, değerlendirme imkânına sahip olduk. İçimiz acıdı, kimimiz ağladı.

Hangi günahın çemberinden geçtik ki bizler bunları yaşıyoruz? Nefret, kavga ve şiddet ne yazık ki bizi çepeçevre saran habis bir ur gibi. Empati ve merhametten uzak durduğumuz ölçüde iyileşmek adına en küçük çabanın bir parçası olamıyoruz.

Müslüman dünyasında bunlar yaşanırken bizler hala birbirimizi ötekileştirip, ”En güzel doğru benim doğru “ oyununu oynuyoruz ve koskoca bir yalanı solumaya devam ediyoruz.

Kıyıya vuran o çocuk var ya…

Çanakkale’de emperyalizme direnen şehitlerimiz var ya

Yakamıza yapışacaklar yemin olsun!

Herkesin iç işleri deyip, bu mazlum halka sırt dönmek insanlık tarihine sıkılmış paslı bir kurşundur.

Şimdi çocuk olmak istiyoruz hepimiz

Çatlamış ellerimiz kuru bir ekmeği tutar

Ya da bir ateş başındadır o eller..

Bir namlunun ucunda sallanır salıncakta…

Her vaziyette çocuk olmak, mutlu olmak var ya

İs kaplı damların altında büyük hayaller

Sevmeye susamış ruhuyla büyük bir adam

Ve ben bu gece çocuk olmak istiyorum

Küçüldükçe büyümek

 Büyüdükçe küçülmek istemiyorum…

Ve dostlarım…

Ben bu gece çocuk olmak istiyorum.

Son dönemde artan terör olaylarına değinmek istiyorum ama elim kaleme varmıyor. Ruhum sıkılıyor, içim yanıyor. Ölüm, hiçbir canlıya yakışmaz kuşkusuz. Şehitlerimiz ölmedi, ölmeyecek ve bu devlet var oldukça hep yaşayacaklar. Küresel sermayenin tetikçileri bu halkın çocuklarını ayıramayacaklar. Teröre tepki yürüyüşlerine destek olmak hepimizin görevi. Yalnız bu kutlu yürüyüşü yaparken sizi siz olun terörle hiç alakası olmayan kardeşlerimize terörist gibi davranmayın. Toplum içinde konuşurken iyi-kötü ayrımı yaparak fikirlerimizi söylemek daha yerinde olacaktır.